Rozdział 2: Jędza!

*Violetta*
Razem z Leonem wyszliśmy ze szkoły, mieliśmy małe utrudnienie bo jedna z woźnych, przeczepiła się nas, że wychodzimy z lekcji, ale Leon pokazał zwolnienie i nas puściła.
- Gdzie masz zamiar teraz iść? -Spytałam.
- Nie wiem, jak chcesz możemy się gdzieś przejść.
- A no..no ok.
- Ale kłóciłaś się z Stephie.
-Tak wiem, ale to nie moja wina, sama mnie sprowokowała.
- Przyglądałem się całej sprawie..
-Na prawdę?
No to klapa! On to wszystko widział! Ugh!
- Tak. Powiem Ci, że jak na dziewczynę to jesteś bardzo niegrzeczna.
- To miał być komplement?
- Sam nie wiem.
-To w takim razie chyba Ci się nie udał.
-Jak kto woli.
- Boli Cię jeszcze głowa?
- Tylko trochę.
- Długo jesteście ze sobą? Ty i panna czepialska?
- Za nie długo.. będzie 3 lata.
- To sporo.
-Tak.. a ty masz kogoś?
- Nie.. na razie wolę chyba zostać singlem.
- A to dlaczego?
-A tak jakoś.
-Rozumiem.

                 ○○♥○○○○♥○○○○♥○○

-Dziewczyny gdzie jest Viola?- Fran
-Własnie, nie powinna wrócić zaraz po tym jak poszła do dyrektora?-Camila
- Leona, także nie ma... oby nie zrobił nic Violetcie.
-Nie no.. aż taki zły to on chyba nie jest.

               ○○♥○○○○♥○○○○♥○○

-Dobra, chyba koniec tej wycieczki, muszę już wracać do domu.

- Nigdzie nie idziesz.

-Jak to?

- Powiedziałam pielęgniarce, że się mną zaopiekujesz i zaprowadzisz mnie do domu. A gdybym... o zasłabł po drodze? 

- Jaja sobie robisz?

- Nie a dlaczego? Obiecałem pani, że mnie oprowadzisz, a ja nie chcę żeby była na mnie zła.

- Ale..

-Idziesz ze mną. -Pociągną mnie za nadgarstek.

On na prawdę mówił na serio. W co ja się wpakowałam? No trudno, bynajmniej dowiedziałam się czegoś o nim.. Mieszkał w Wielkiej Villi , widać było, że pieniędzy mu nie brakuje. Znałam wielu ludzi, którym tylko pieniądze były w głowie. A on jest właśnie inny, jest szalony ,crazy! 

-To tu.- uśmiechnął się, i wskazał na swój dom.

- Wow, duży dom.

-Mieszkałem w większym.

-Pozazdrościć- Uśmiechnęłam się.-Dobrze ja już idę, bo będą się o mnie nie po koić. 

Z domu Leona, wyszła jakaś pani, była chyba jego mamą.

-Leon, nie zaprosisz koleżanki do środka?

-Nie nie ja już muszę iść. - Zaprzeczyłam.

- Jest ciemno, niech chociaż Leon Cię do domu odwiezie- zaproponowała.

- Nie trzeba, wolę się przejść.- zadrżałam lekko.

-Leon, jak ja Cię wychowałam? Daj dziewczynie swoją bluzę, nie widzisz, że marznie ?

Lekko zaczęłam hihotać, jeśli  to w ogóle można nazwać śmiechem, on również zaczął się śmiać. Ale nie protestował zdjął swoją granatową bejsbolówkę i założył mi ją na ramiona.

-No i tak powinieneś postępować, a nie . Jak ty swoją przyszłą żonę będziesz traktował?

-Ale mamo..- zaczął marudzić

-Żadne mamo! Marsz do domu na kolację. Co ja jestem twoją koleżanką, że będziesz mi tu marudził?

-Mamo robisz mi wstyd-powiedział ciszej.

(Tak właśnie wygląda ta bejsbolówka
 co dał ją Vilu)

-Żadnego wstydu Ci nie robię. Co ty sobie myślisz? Pożegnaj narzeczoną i wracaj do domu.

-Mamo!

-Do domu powiedziałam.

-No dobrze. Cześć.- Pomachał ręką.

Ja mu odmachałam, przygryzłam dolną wargę. Chyba on ma swoje poczucie humoru po mamie.

-A tobie jak młoda damo na imię?

-Violetta.

- Wiesz, ja tylko tak się droczyłam z Leonem. Nie codziennie przyprowadza do domu, tak ładne dziewczynki. A szczególnie ta Stephania.. aż na jej myśl dreszcze mnie przechodzą. No ale nie ważne. Dobranoc, i mam nadzieję, że do zobaczenia.

-No dobrze, to do zobaczenia.

Pożegnałam się i ruszyłam w stronę domu. Przyznam szczerze, zabawna była mina Leona, a ta bejsbolówka, jest bardzo ciepła. ^^

Z uśmiechem na twarzy wróciłam do domu. Zdjęłam buty, i od razu pobiegłam do mojego pokoju. Zapaliłam światło, i o mało co zawału nie dostałam. Na łóżku siedziała Aurelia. W sumie ma 5 lat, ale jest bardzo inteligentna.

-Violu? Gdzie ty się podziewałaś? Już myślałam, że ktoś Cię porwał.

Zabawnie ustała przede mną ze skwaszoną miną, położyła rączki na biodra, i robiła mi kazanie.

-Wracałam ze szkoły.

- O ile dobrze pamiętam lekcje skończyłaś o 15:30 a jest za pięć dwudziesta.

-Zabłądziłam. -Próbowałam uniknąć jej głupich pytanek.

-No dobrze, ale nie strasz mnie już więcej. Tak? A teraz idź spać, jutro musisz iść do szkoły.- Groziła mi małym paluszkiem.

Zabawne, przypomniała mi się chwila w której mama Leona, również dawała mu kazanie. Zaczęłam się śmiać.

-A ty z czego się śmiejesz?-spytała oburzona.

- A nic nic.

-Violu..

Mała wgramoliła się do mnie na łóżko.

- Miły jest ten twój chłopak?

-Chłopak? Jaki chłopak.

-No a jaki miałby być? Ten co dał Ci bluzę.

-Aaaa.. chodzi Ci o Leona.. on nie jest moim chłopakiem.

-Jak to?

-Tak.

-Ale przecież, jak chłopak daje dziewczynie bluzę to oznacza, że ją kocha.

-Nie zupełnie, ja znam go dopiero parę godzin.

- Czyli rozumiem miłość od pierwszego wejrzenia?

-Nie.. On ma dziewczynę..

- A to jędza!- krzyknęła. -Y y..mnie tu nie było! -Uciekła z pokoju.

Niby taka mała dziewczynka, a jaka z niej spryciara. Nawet nie wiem, skąd ona wie o takich rzeczach, no ale cóż każdy skrywa jakąś tajemnicę. W dobrym humorze, poszłam do łazienki, wzięłam szybki prysznic, przebrałam się w piżamę. I weszłam pod kołdrę. Potem już nie wiem kiedy, zasnęłam. :)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Rozdział drugi. Krótki tak trochę. :/ ^^ Padaczka jakaś xdd Olaaa <3 Loffki loffki. /Wika. :D

Ps. Rozdział 3 prawdopodobnie jutro. :3